Χριστούγεννα…εν καιρώ Οικονομικής Κρίσης!

Αλήθεια, πώς ήταν η εικόνα της χώρας μας πριν από τέσσερα περίπου χρόνια την ίδια εποχή; Αρχές Δεκέμβρη του 2008, τότε που ακούγαμε τις λέξεις «οικονομική κρίση» και όχι μόνο δεν είχαμε ιδέα τι σημαίνουν μα δεν φανταζόμασταν πόσο ριζικά θα επηρέαζαν την ζωή όλων.

Αρχές Δεκεμβρίου του 2008 και, κάθε γεωγραφική γωνιά της χώρας προετοιμαζόταν για τον εορτασμό των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Ένα γιορτινό ύφος απλωνόταν παντού ενώ, οι ψυχές των ανθρώπων κάθε άλλο από στεναχώρα συναισθήματα ξεχείλιζαν.

Πόσο άλλαξε η ζωή μας από το 2008 μέχρι σήμερα! Και πόσο ίσως θα αλλάξει το επόμενο διάστημα αφού, οι συνθήκες φέρνουν συνεχώς διαφοροποιήσεις στην καθημερινότητα μας.

Άρα δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως τόσο εσωτερικά αλλά και εξωτερικά δεν υπάρχει οτιδήποτε ενισχυτικό που να προμηνύει ότι σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουμε δύο από τις πιο σημαντικές ημερομηνίες του έτους. Αφού, πλέον, η σταθερή ανησυχία όλων, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, εκφράζεται μέσω της προσπάθειας να καλύψουμε άμεσα ότι απαιτείται καθορίζοντας με αυτό τον τρόπο ως βασικότερο σκοπό της ζωής, την εξεύρεση όσων περισσότερων χρημάτων γίνεται για να καλύψουμε όσα βιαίως επιβλήθηκαν και κυριολεκτικά μεταμόρφωσαν την ζωή μας.

Μια αλλαγή που κανένας πίστευε ότι θα συνέβαινε αφού, η ποιότητα του βιοτικού επιπέδου ήταν καθορισμένη σε υψηλότερα και πιο αξιοπρεπή επίπεδα.

Είναι αλήθεια ότι ζούσαμε καλά! Είχαμε ότι ακριβώς επιθυμούσαμε για να αισθανθούμε πλήρεις ενώ, η απόκτηση όσων μας έλειπαν ήταν απλώς θέμα χρόνου. Τώρα, ο τρόπος ζωής εκείνης της εποχής φαίνεται τόσο μακρινός και άπιαστος.  

Πραγματικά όμως, ζούσαμε καλά; Είχαμε όσα θέλαμε για να ήμαστε ευτυχισμένοι και συναισθηματικά γεμάτοι; Τελικά, το αίσθημα της συναισθηματικής πληρότητας καλύπτεται μονάχα με την απόκτηση συγκεκριμένων υλικών αγαθών;

Ίσως η κοινότυπη έκφραση ότι τα υλικά αποκτήματα δεν φέρνουν την ευτυχία, να αλλάζει σημασία και να γεμίζει την ψυχή μας με ήρεμα συναισθήματα συνειδητοποιώντας ότι τελικά το νόημα της πληρότητας ανιχνεύεται σε καταστάσεις  οι οποίες κάθε άλλο παρά υλικές είναι.

Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα διαφωνήσουμε πως μια ουσιώδης στιγμή με τους ανθρώπους που αγαπάμε είναι χίλιες φορές «βαρύτερη» από την αίσθηση που δημιουργεί το αγκάλιασμα ενός χρυσού κοσμήματος στο καρπό του χεριού μας, την ανιαρή διάθεση που προκαλεί μια μοναχική βόλτα στην πόλη με το πανάκριβο αυτοκίνητο μας ή το κενό που νιώθουμε ζώντας μόνοι σε ένα τεράστιο πολυτελές διαμέρισμα!

Και μπορεί η οικονομική κρίση όντως να εμποδίζει κάθε κίνηση αλλά ταυτόχρονα αποτελεί μια πολύ καλή αφορμή για να ιεραρχήσουμε εκ νέου τις επιθυμίες και να ορίσουμε σε άλλες βάσεις την πραγματικότητα μας.

Άλλωστε δεν είναι τυχαία η άποψη που υποστηρίζει ότι οι δυσκολίες φέρνουν πιο κοντά τους ανθρώπους. Πεποίθηση η οποία επιβεβαιώνεται σχεδόν καθημερινά όταν βλέπουμε ανθρώπους να απλώνουν χέρι βοηθείας σε όσους έχουν ανάγκη, να θέτουν προτεραιότητες για την ομαλή συνέχεια τους, να εργάζονται συλλογικά για την άμεση τακτοποίηση των εμποδίων που καλούνται να αντιμετωπίσουν.

Υπό αυτές τις συνθήκες, πιθανό τα Χριστούγεννα του 2012 να μας βρουν περισσότερο ενωμένους και η Πρωτοχρονιά του 2013 να αποτελέσει πρακτικά αλλά και συμβολικά την αρχή μιας νέας εποχής. Της εποχής που κάθε άνθρωπος θα ενδιαφέρεται από καρδιάς για τον συνάνθρωπο, θα στοχεύει στην επίτευξη όσων χρειάζονται για την εξισορρόπηση της ψυχικής ηρεμίας, θα δουλεύει σταδιακά για το χτίσιμο μιας καλύτερης και ποιοτικότερης ζωής.      

Ίσως τα Χριστούγεννα του 2016, να φέρνουμε στο μυαλό μας τούτες τις στιγμές που ζούμε και τότε με γαλήνη να συνειδητοποιούμε, ότι τελικά οι δοκιμασίες όχι μόνο περνούν αλλά, ενισχύουν τους ανθρώπους να παλέψουν με γενναιότητα επιδιώκοντας το καλύτερο δυνατό για την εξέλιξη τους.

Βασιλική Βενέτη, Post MA

Κλινική Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Επιστημονική Υπεύθυνη του ΔΔΕΕΨΥ