Μιλώντας συχνά με ανθρώπους που καταφεύγουν στην λύση της ψυχοθεραπείας θα τους ακούσουμε να αναφέρουν ότι η ιδέα της υποστήριξης από κάποιον ειδικό, αρχικά δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα αφού σύμφωνα με την άποψη τους, η διαδικασία της ψυχοθεραπείας αφορά σοβαρά θέματα ψυχολογικού περιεχομένου τα οποία επηρεάζουν σημαντικά τους ανθρώπους σε τέτοιο βαθμό ώστε να χάνουν τον έλεγχο του εαυτού αγγίζοντας τα όρια της τρέλας.
Σαφέστατα, υπάρχουν ψυχολογικές αντιδράσεις οι οποίες χρειάζονται άμεση υποστήριξη. Όμως είναι χρήσιμο να διευκρινιστεί ότι δεν υποστηρίζονται ψυχοθεραπευτικά μονάχα οι πάσχοντες από σοβαρές ψυχικές διαταραχές. Αντιθέτως, ολοένα και περισσότερο, παρατηρούμε να χτυπούν την πόρτα ενός ψυχοθεραπευτή άνθρωποι που έχουν να διαχειριστούν ζητήματα πάσης φύσεως τα οποία δυσκολεύουν ποικιλοτρόπως την ζωή τους γεγονός που ενισχύει την απομυθοποίηση του ψυχοθεραπευτή. Μιας καθορισμένης φιγούρας ανάλογα με την εκάστοτε προσέγγιση που διακρίνεται από συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τα οποία ορίζουν την αποτελεσματικότητα του ειδικού στις ψυχοθεραπευτικές συνεργασίες του.
Στην γνωσιακή- συμπεριφορική ψυχοθεραπεία, ο θεραπευτής χαρακτηρίζεται ως φιλόσοφος που εφαρμόζει τις ιδέες της επιστήμης στη πράξη ακολουθώντας πιστά την δεοντολογία του επαγγέλματος. Ο ειδικός δεν είναι αυθεντία, είναι ο εκπαιδευτής, ο οποίος στηριζόμενος στον συνεργατικό εμπειρισμό, χρησιμοποιεί τις γνώσεις του για να συνεργαστεί με το θεραπευόμενο εστιάζοντας στο «εδώ και τώρα» δηλαδή στο αίτημα της ψυχοθεραπείας ώστε να καταλήξουν στην επίλυση του προβλήματος αναζητώντας νέους πιο ρεαλιστικούς τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς.
Ο γνωσιακός- συμπεριφορικός ψυχοθεραπευτής υιοθετεί ένθερμη στάση δείχνοντας ενδιαφέρον για το προβληματισμό του θεραπεύομενου, διακατέχεται από αυθεντικότητα παραμένοντας πηγαίος χωρίς τυποποιήσεις, ενώ στα πλαίσια της ενσυναίσθησης, προσπαθεί να κατανοήσει συναισθηματικά και οπτικά τον κόσμο του θεραπευόμενου διαχωρίζοντας την θέση του από εκείνον.
Συμπερασματικά λοιπόν θα λέγαμε ότι ο θεραπευτής είναι ο επαγγελματίας που κατέχει την απαραίτητη εμπειρία και τα χρήσιμα εργαλεία ούτως ώστε να ενθαρρύνει τον θεραπευόμενο για να πάρει στα χέρια το τιμόνι της ζωής του και να φθάσει στον προορισμό του, να ορίσει το δικό του ταξίδι αυτογνωσίας το οποίο ταξίδι χρειάζεται πρωτίστως να έχει βιώσει και ο ίδιος ο θεραπευτής. Γιατί όσο «καλός» και αν είναι ένας θεραπευτής, ποτέ δεν θα καταφέρει να καθοδηγήσει επιτυχώς τον θεραπευόμενο αν ο ίδιος δεν γνωρίζει τον τρόπο.
Βασιλική Βενέτη
Κλινική Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια