"Δεν υπάρχει πιο συναρπαστικό ταξίδι από εκείνο της γνωριμίας με τον εαυτό"

Βασιλική Γ. Βενέτη, Post MA - Vasiliki G. Venetis, Post MA

8.7.09

« Η Γνωσιακή- Συμπεριφορική Θεραπεία της Διαταραχής Πανικού με Αγοραφοβία»

Διαταραχή Πανικού
Ως Διαταραχή Πανικού ορίζουμε την αγχώδη διαταραχή κατά την οποία το άτομο αισθάνεται άγχος και φόβο χωρίς να υπάρχει αντικειμενική αιτία.

Προσβολή πανικού DSM-IV-TR
Μία διακριτή περίοδος έντονου φόβου ή δυσφορίας, κατά την οποία εμφανίστηκαν αιφνίδια και κορυφώθηκαν μέσα σε 10 λεπτά της ώρας τέσσερα (ή περισσότερα) από τα ακόλουθα συμπτώματα:
1. Αίσθημα παλμών, καρδιά που «σφυροκοπά» ή επιτάχυνση του καρδιακού παλμού
2. Εφίδρωση
3. Τρεμούλα ή έντονος τρόμος
4. Αίσθημα λαχανιάσματος ή ασφυξίας
5. Αίσθημα πνιγμονής
6. Πόνος ή δυσφορία στο θώρακα
7. Ναυτία ή κοιλιακή ενόχληση
8. Αίσθημα ζάλης, αστάθειας ή τάση για λιποθυμία
9. Αποπραγματοποίηση (αισθήματα μη πραγματικού) ή αποπροσωποποίηση (ότι αποσπάται από τον ευατό)
10. Φόβος απώλειας του ελέγχου ή ότι θα τρελαθεί
11. Φόβος θανάτου
12. Παραισθήσεις (μούδιασμα ή μυρμηγκιάσματα)
13. Ρίγη ή αίσθημα ζέστης

Τα Ψυχολογικά Συμπτώματα
Το άτομο παρουσιάζει τάση φυγής από το συγκεκριμένο χώρο, φόβο ότι η κρίση θα συμβεί πάλι και αποφυγή των καταστάσεων ή των χώρων όπου εμφάνισε μια κρίση πανικού.

Ο Τρόπος Εκδήλωσης της Διαταραχής Πανικού
Σε απειλητικές καταστάσεις ενεργοποιούνται δύο βασικοί βιολογικοί μηχανισμοί, η φυγή ή η μάχη για την αντιμετώπιση του κινδύνου.
Ο εγκέφαλος κινητοποιεί το συμπαθητικό νευρικό σύστημα προκαλώντας έκκριση αδρεναλίνης, το άτομο αισθάνεται μια αίσθηση έξαψης.
Οι χτύποι της καρδιάς αυξάνονται για να τροφοδοτήσουν με οξυγόνο τους ιστούς.
Ο ρυθμός της αναπνοής γίνεται πιο έντονος για να καλύψει τις ανάγκες του οργανισμού σε οξυγόνο. Έτσι εμφανίζεται ζάλη, δύσπνοια και πόνος στο στήθος.
Οι κόρες των ματιών διαστέλλονται για να εντοπίσουν πιο εύκολα τον κίνδυνο.
Το πεπτικό σύστημα υπολειτουργεί για να παρέχει αίμα στους μυς και για αυτό παρουσιάζεται ναυτία.
Το μυϊκό σύστημα είναι διεγερμένο γιατί προετοιμάζει το άτομο για φυγή.
Οι σκέψεις είναι εστιασμένες στη διερεύνηση του κινδύνου. Μέσα
από αυτή την διαδικασία, το άτομο αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τον κίνδυνο.
Όταν η διαδικασία αντιμετώπισης του κινδύνου ενεργοποιείται σε καταστάσεις που δεν είναι απειλητικές αλλά το άτομο αντιλαμβάνεται ότι είναι, τα συμπτώματα που εμφανίζονται προκαλούν δυσφορία και οδηγούν σε κρίση πανικού εξαιτίας του φόβου που βιώνει το άτομο. Ο φόβος θέτει σε λειτουργία την διαδικασία αντιμετώπισης του κινδύνου με αποτέλεσμα τα σωματικά συμπτώματα να αυξάνονται και να προκαλείται στο άτομο η σκέψη ότι θα του συμβεί κάτι κακό. Έτσι αρχίζει ο φαύλος κύκλος που προκαλεί και συντηρεί τις κρίσεις πανικού.

Η Συχνότητα Εμφάνισης
Η Διαταραχή Πανικού εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες απ’ ό,τι στους άνδρες. Οι κρίσεις ξεκινούν σε διάφορες ηλικίες αλλά είναι περισσότερο συνηθισμένες από τα 18 ως τα 35 ετών. Ενώ σημειώνονται ακόμα και στην παιδική ηλικία ή μετά από τα 45 έτη.
Οι κρίσεις πανικού εκδηλώνονται ύστερα από πιεστικές και αγχωτικές καταστάσεις, είναι χρόνιες με υφέσεις και εξάρσεις. Σε πολλές περιπτώσεις συνοδεύονται με συνεχής και βαριά συμπτωματολογία.

Αγοραφοβία (DSM-IV-TR)
Α. Άγχος του ατόμου όταν βρίσκεται σε μέρη ή καταστάσεις από όπου η φυγή μπορεί να είναι δύσκολη (ή να προκαλεί αμηχανία) ή μπορεί να μην υπάρχει διαθέσιμη βοήθεια σε περίπτωση που έχει μια απροσδόκητη ή ελκυόμενη από την κατάσταση προσβολή πανικού ή συμπτώματα τύπου πανικού. Οι φόβοι του αγοραφοβικού κατά κανόνα αφορούν ομάδες καταστάσεων, στις οποίες περιλαμβάνονται το να είναι μόνος έξω από το σπίτι, να είναι σε πλήθος ή να στέκεται σε ουρά, να βρίσκεται πάνω σε γέφυρα και να ταξιδεύει με λεωφορείο, τραίνο ή αυτοκίνητο
Σημείωση: Λάβετε υπόψη τη διάγνωση της Ειδικής Φοβίας, αν η αποφυγή περιορίζεται σε μια ή λίγες μόνο ειδικές καταστάσεις ή της Κοινωνικής Φοβίας αν η αποφυγή περιορίζεται σε κοινωνικές καταστάσεις.

Β. Οι καταστάσεις αποφεύγονται (πχ περιορίζονται τα ταξίδια) ή αλλιώς υπομένονται με έκδηλη ενόχληση ή με άγχος ότι θα εμφανιστεί Προσβολή Πανικού ή συμπτώματα τύπου πανικού, ή απαιτείται παρουσία συνοδού προσώπου.

Γ. Το άγχος ή η φυσική αποφυγή δεν εξηγούνται καλύτερα με άλλη ψυχική διαταραχή, όπως Κοινωνική Φοβία (πχ αποφυγή που περιορίζεται σε κοινωνικές καταστάσεις εξαιτίας του φόβου της αμηχανίας), Ειδικά Φοβία (πχ αποφυγή που περιορίζεται σε μία μόνο κατάσταση, όπως οι ανελκυστήρες) Ιδεοψυχαναγκαστικά Διαταραχή (πχ αποφυγή βρώμικων αντικειμένων σε άτομο με ιδεοληψία σχετικά με μόλυνση), Διαταραχή Μετά από Τραυματικό Στρες (πχ αποφυγή ερεθισμάτων συνδεομένων με βαρύ στρεσογόνο παράγοντα) ή Διαταραχή Άγχους Αποχωρισμού (πχ αποφυγή απομάκρυνσης από το σπίτι ή από συγγενικό πρόσωπο)

Η Διαταραχή Πανικού με Αγοαραφοβία (DSM-IV-TR)
Τα άτομα που εμφανίζουν κρίσεις πανικού είναι πιθανό να περιορίσουν τις δραστηριότητες και να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους φοβούμενοι ότι θα εμφανίσουν μια ακόμα κρίση πανικού.
Η αγοραφοβία σχετίζεται με τον πανικό. Τα άτομα που παθαίνουν κρίσεις πανικού συνδέουν την εμφάνιση της κρίσης με το χώρο που εκδήλωσαν τα συμπτώματα με αποτέλεσμα να αποφεύγουν εκείνο το μέρος όπως και άλλα με κοινά σημεία.
Η αγοραφοβία εμφανίζεται μέσα στο πρώτο έτος από την πυροδότηση της πρώτης κρίσης πανικού. Ορισμένες φορές, η αγοραφοβία μπορεί να συντηρείται ακόμα και αν δεν υπάρχουν κρίσεις πανικού ή να υποχωρεί ταυτόχρονα με τις κρίσεις.
Η λειτουργικότητα των ατόμων περιορίζεται και είναι σύνηθες να ενισχύονται συναισθήματα που παραπέμπουν σε συμπτώματα καταθλιπτικής διαταραχής.

300.21 Διαταραχή Πανικού Με Αγοραφοβία
Α. Αμφότερα τα 1 και 2 :
1. Επανειλημμένες απροσδόκητες Προσβολές Πανικού
2. Τουλάχιστον μία από τις προσβολές πανικού έχει ακολουθηθεί για ένα μήνα (ή περισσότερο) από ένα (ή περισσότερα) από τα ακόλουθα:
(α) επίμονη ανησυχία ότι θα υπάρξουν και άλλες προσβολές
(β) ανησυχία για τις επιπτώσεις της προσβολής ή τις συνέπειες της (π.χ. απώλεια ελέγχου, ότι θα υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου, ότι θα τρελαθεί)
(γ) σημαντική αλλαγή της συμπεριφοράς που συνδέεται με τις προσβολές

Β. Παρουσία Αγοραφοβίας

Γ. Οι προσβολές πανικού δεν οφείλονται στις άμεσες φυσιολογικές δράσεις μιας ουσίας (π.χ. ουσία κατάχρησης, φάρμακα) ή σε γενική σωματική κατάσταση (π.χ. υπερθυροειδισμός)

Δ. Οι προσβολές πανικού δεν εξηγούνται καλύτερα με άλλη ψυχική διαταραχή, όπως Κοινωνική Φοβία (πχ αν εμφανίζεται με την έκθεση σε κοινωνικές φοβικές καταστάσεις), Ειδική Φοβία (πχ σε έκθεση σε ειδική φοβική κατάσταση), Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (πχ σε έκθεση σε βρώμικα αντικείμενα ατόμου με ιδεοληψία σχετική με μόλυνση), Διαταραχή Μετά από Τραυματικό Στρες (πχ σαν απάντηση σε ερεθίσματα συνδεόμενα με βαρύ στρεσογόνο παράγοντα) ή Διαταραχή Άγχους Αποχωρισμού (πχ σαν απάντηση στην απομάκρυνση από το σπίτι ή από συγγενικά πρόσωπα)

Η Φαρμακευτική Αντιμετώπιση της Διαταραχής Πανικού με Αγοραφοβία
Η φαρμακευτική αγωγή ενδείκνυται όταν το άτομο παρουσιάζει έντονη αποδιοργάνωση και προβλήματα στην λειτουργικότητα του εξαιτίας των συμπτωμάτων του έντονου άγχους.
Χορηγούνται αγχολυτικά φάρμακα πχ Hipnosedon, Lexotanil, Stedon, Tavor, Xanax. Επίσης, δίνονται αντικαταθλιπτικά φάρμακα πχ Efexor , Ladose, Remeron, Saroten, Seropram, Seroxat, Zoloft. Τόσο τα αγχολυτικά όσο και τα αντικαταθλιπτικά δεν προκαλούν σωματική εξάρτηση.

Η Γνωσιακή-Συμπεριφορική Θεραπεία της Διαταραχής Πανικού με Αγοραφοβία
Εδραίωση της σχέσης και συμμαχίας, εξήγηση του σκεπτικού της θεραπείας.

Εισαγωγή & εξοικείωση πάνω στη διαταραχή. Αναφορά στη συχνότητα, τα συμπτώματα, τις αιτίες την ψυχοθεραπευτική/ φαρμακευτική θεραπεία της διαταραχής πανικού με αγοραφοβία, ενστάλαξη ελπίδας.

Στοχοθεσία των αλλαγών, οι προσδοκίες του θεραπευόμενου από την θεραπεία σχετικά με το πρόβλημα του

Αυτό-παρατήρηση & Απορύθμιση. Διερεύνηση των προσωπικών εξηγήσεων και ερμηνειών του πελάτη για το πρόβλημα

Γνωσιακή αναδόμηση.
Ημερολόγιο δυσλειτουργικών σκέψεων: Ο θεραπευτής συνεργάζεται με τον θεραπευόμενο ώστε αφού κατανοήσει τη σχέση μεταξύ σκέψεων, συναισθημάτων και συμπεριφορών, να τα αντικαταστήσουν με περισσότερο λειτουργικά

Συμπεριφορικοί χειρισμοί.
Διαφραγματική αναπνοή & Χαλάρωση & Βιοανάδραση
Απόσπαση της προσοχής
Έκθεση σε μικροπανικούς με υπεραερισμό
Συστηματική έκθεση
Εργασία στο σπίτι.

Επιτήρηση της προόδου και διαρκής αξιολόγηση των επιδιωκόμενων συμπεριφορών

Τερματισμός.
Έμφαση στην απόκτηση και μελλοντική εφαρμογή των δεξιοτήτων & αναμνηστικές συνεδρίες

Βασιλική Βενέτη
Κλινική Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

24 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τελειο αρθρο , ευχαριστουμε που υπαρχετε και εσεις που κανετε σωστη προσεγγιση στο θεμα και μας βοηθατε ...ειχα επι 2,5 κρισεις πανικου και αναφερθηκα σε ψυχολογους που δεν εκαναν γνωσιακη και εψαχνα σε διαφορετικους δρομους την λυση με αποτελεσμα να μην την βρισκω και να απογοητευομαι καθε φορα και ο φοβος μου πως δεν θα αντεξω την ζωη μου ετσι οπως γινεται...μεγαλωνε διαρκως . ΤΩΡΑ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΕΙ ΑΚΟΜΗ ΑΛΛΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΙΩΘΩ ΗΔΗ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΔΕΝ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ ΑΠΟ ΦΟΒΟ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ ....ΝΙΩΘΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΧΑΡΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΓΙΑΤΡΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΜΟΝΟ 4 ΣΥΝΕΔΡΙΕΣ ΓΝΩΣΙΑΚΗ... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΝ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΚΑΙ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ!!!!

Βασιλική Γ. Βενέτη, Post MA - Vasiliki G. Venetis, Post MA είπε...

Έχει αποδειχθεί ερευνητικά ότι η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία είναι ιδιαίτερως αποτελεσματική στη διαχείριση των προσβολών πανικού γιατί οι κρίσεις είναι κατά ένα μεγάλο ποσοστό αποτέλεσμα του τρόπου σκέψης μας.
Χαίρομαι ιδιαίτερως που καταφέρατε να αντιμετωπίσεται το θέμα που παρουσιάστηκε στη ζωή σας. Αποτελείται παράδειγμα προς μίμηση. Εύχομαι καλή συνέχεια στη προσπάθεια σας.

Ανώνυμος είπε...

Καλημερα...μολις διαβασα την αξιοσημειωτη παραγραφος σας καθως θα ηθελα να προσθαισω κ εγω με την σειρα μου ενα ακομα σχολιο...Πριν απο λιγη ωρα ειχα παει σε ενα θεατρο δεν καταφερα να το παρακολουθησω μεχρι τελους γιατι βιωσα ενα επισοδειο κρισης πανικου...ειχα τα αναλογα συμπτωματα οπως εφυδρωση στα χερια...σκεψεις οτι εαν μου συμβει το οτιδηποτε δεν θα εχω δυνατη προσβαση φυγης και αισθανομουν εντονη δυσφορια στο θωρακα...βγηκα εξω να παρω μια ανασα και μετα απο λιγα λεπτα επανηλθα στην φυσιολογικη μου ’’ροη΄΄ ας μου επιτραπει ο ορος... μολις ηρθα στο σπιτι μπηκα στο ιντερνετ γιατι θελησα να διαβασω για τις κρισεις πανικου και διαβασα την παραγραφος σας ...με βοηθησε αρκετα γιατι καταφερα να διαπιστωσω αυτο που αρχικα ειχα συνειδητοποιησει... οτι ειχα επισοδειο κρισης πανικου..υποσημειωση αυτη η κριση πανικου ειχε επαναναληφθει ενα μηνα πριν...ειχα επισκεφθει τον ψυχολογο μου και μου εδωσε θεραπεια που ακομα δεν εχω ξεκινησει γιατι υπεθεσα οτι ηταν κατι το παροδικο και οτι δεν θα γινοταν σε επαναλαμβανομενο ταχτικο διαστημα...Εχω σκοπο να τον επισκεπτω για δευτερη φορα καθως θα πρεπει να παρω την θεραπεια που μου εχει χορηγησει...Τελος θα ηθελα να προσθαισω πως αυτη την χρονικη παριοδο της ζωης μου εχω συμπτωματα καταθλιπτικης διαταραχης πραγμα που διαβασα κ στην παραγραφο σας εντυνουν επισοδεια κρισης πανικου...Θα ηθελα να σας παρακαλεσω κυρια Βασιλικη να μου πειτε την γνωμη σας οσο αφορα αυτες τις κρισεις πανικου κ συγκεκριμενα της αγοραφοβιας μιας κ τα συμπτωματα τα δικα μου αναλογουν της περιπτωσης της δικης μου ...πιστευετε με την παροδο του χρονου οτι θα υποχωρησουν αυτες οι κρισεις πανικου η θα πρεπει οπωσδηποτε να λαβει ’’χωρα ’’ η χορηγηση αντικαταθλιπτικου φαρμακου????Σε ευχαριστω εκ τον προταιρων για την αναδειξη αυτης της παραγραφου που ετυχε να διαβασω και θα ηθελα και την γνωμη σας στην ερωτηση που σας εθεσα...Καλο σας βραδυ...

Βασιλική Βενέτη είπε...

Το ενδιαφέρον με τις κρίσεις πανικού είναι ότι μας τρομάζουν τόσο ώστε σκεφτόμαστε ότι δεν μπορούμε να έλέγξουμε τις σωματικές αντιδράσεις. όταν οι κρίσεις πανικού είναι συχνές, το άτομο ανησυχεί ότι κάθε φορά που θα προχωρήσει σε συγκεκριμένες δραστηριότητες θα βιώσει ακόμα μια και έτσι αποφεύγει να εκτεθεί σε αυτές ενισχύοντας τον φόβο για τις κρίσεις. Κατά συνέπεια, αποσύρεται δημιουργώντας θέματα στην λειτουργικότητα του. Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορεί να εμφανίσει κάποια συμπτώματα κατάθλιψης ως συνέπεια της διαταραχής πανικού. Από την άλλη πλευρά, πολλοί άνθρωποι εκδηλώνουν κρίσεις πανικού μέσα στα πλαίσια κάποιας καταθλιπτικής διαταραχής και αυτό γιατί η διαταραχή εκφράζεται μέσα από συμπτώματα άγχους και όχι εκείνων που έχουμε συνιθίσει να παρατηρούμε στη κατάθλιψη.
Το αν θα βοηθήσει η χορήγηση αντικαταθλιπτικής αγωγής είναι θέμα που οφείλει να απαντηθεί από τον γιατρό-ψυχίατρο με τον οποίο συνεργαζέσθε. Ως γνωστόν, οι ψυχολόγοι δεν συνταγογραφούν οπότε δεν μπορώ να απαντησω στο ερωτημα σας. Συμβουλεύω όμως να μιλήσετε με τον γιατρό σας. Ο συνδιασμός φαρμακευτικής αγωγής στις κλινικές περιπτώσεις που είναι απαραίτητη και ψυχοθεραπείας είναι ο ιδανικός για τον ελέγχο των συμπτωμάτων της διαταραχής.
Εύχομαι καλή δύναμη στην προσπάθεια σας

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικα μια παρα πολυ σωστη προσεγγιση του θεματος και ιδιαιτερα αξιολογη.Καποιος που εχει βιωσει κατι παρομοιο μπορει να καταλαβει ακριβως τι γινεται.Θα ηθελα να θεσω μια προσωπικη εμπειρια.Εχω ταλαιπωρηθει αρκετα δυο χρονια απο κρισεις πανικου οι οποιες πραγματικα εχουν αλλαξει τον τροπο της ζωης μου.Εχω δει διαφορους ειδικους κατα καιρους,ακολουθησα 2 φορες φαρμακευτικη αγωγη πιστευοντας οτι θα απαλλαχθω.Δυστυχως ενω δεν ειχα καταθλιψη και πιστευα οτι πραγματικα δεν χρειαζοταν να ακολουθησω την αγωγη,το εκανα με παροτρυνση ειδικου οτι θα ξεπεραστουν οι κρισεις πανικου και ο φοβος για σινεμα,εστιατοριο,θεατρο κτλ, καθως και οτι οι κρισεις πηγαζουν απο καταθλιψη.Σημερα μετα απο αρκετο διαβασμα για το ολο θεμα και με αρκετη αποχη απ τις καθημερινες ενασχολησεις της καποτε ζωης μου εχω καταφερει να παρεβρισκομαι οπουδηποτε πραγματικα χρειαζεται με μια μονιμη σκεψη οτι θα μου συμβει κατι τετοιο και δυστυχως εξακολουθει να συμβαινει αλλα με μικροτερη συχνοτητα και ενταση και χωρις να μπορω "ενω θελω πολυ" να περασω καλα.Εχω προσπαθησει τα παντα.Εκανα ακομα και ομοιοπαθητικη αλλα δεν ειδα αποτελεσμα.Δουλευω σε τραπεζα και στη δουλεια μου δεν εχω παρουσιασει ποτε τετοιο θεμα.Θελω τη γνωμη σας αν υπαρχει περιπτωση με τη γνωσιακη συμπεριφορικη θεραπεία να δω αποτελεσμα στην αγοραφοβια που εχει πλεον προσκολησει στη ζωη μου.Σε μερικουσ μηνες πλησιαζει η μερα του γαμου μου και απο τωρα σκεφτομαι μην μου συμβει κατι τετοιο εκει

Ευχαριστω πολυ

Βασιλική Γ. Βενέτη, Post MA - Vasiliki G. Venetis, Post MA είπε...

Αν και έχουμε συνιθίσει να συναντούμε την διαταραχή πανικού με ή χωρίς αγοραφοβία στην ομάδα των αγχωδών διαταραχώ ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες οι κρίσεις πανικού συνδεόνται άμεσα με κάποια καταθλιπτική διαταραχή. Έτσι είναι πολύ πιθανό όταν βιώνουμε συμπτώματα καταθλιψης να εκδηλωνουμε προσβολές πανικού ή λόγω των έντονων συμπτωμάτων των κρίσεων πανικού να καταλήγουμε σε συμπτώματα κατάθλιψης. Στην δική σας πέρίπτωση από ότι λέτε οι κρίσεις πανικού δεν οφείλονται σε κατάθλιψη. Άλλωστε αν σκεφτούμε ότι για 2 χρόνια είστε σε φαρμακευτική αγωγή και τα συμπτώματα δεν έχουν υποχωρήσει ενισχυεται αυτή η υπόθεση.
Όπως και να είναι σημασία έχει ότι εσείς ακόμα ταλαιπωρείστε και παρ όλη την προσπάθεια σας δεν έχετε δει αποτέλεσμα.
Ερχόμενη στο ερωτημα σας θα πω ότι η γνωσιακή συμπεριφορική ψυχοθεραπεία υποστηρίζει πως η εκδήλωση των σωματικών συμπτωμάτων των κρίσεων πανικού είναι αποτέλεσμα του αρνητικού τρόπου σκέψης μας. Όπως λοιπόν πολύ σωστά αναφέρατε κάθε φορά που θέλετε να είστε σε εξωτερικό χώρο, σκεφτόσαστε ότι θα υπάρξει κρίση πανικού δημιουργώντας τις κατάλληλες προυποθέσεις ώστε να συμβεί και έτσι τελικά συμβαίνει. Η φιλοσοφία του μοντέλου υποστηρίζει ότι αν ο θεραπευτής με το θεραπευόμενο συνεργαστούν και παρατηρήσουν τον αρνητικό τρόπο σκέψης ή πιο απλά ποιες σκέψεις προκαλούν τις σωματικές αντιδράσεις, τότε αντικαθιστώντας αυτές με περισσότερο ρεαλιστικές, θα καταφέρουν να ελέγξουν και να μειώσουν την εμφάνιση των συμπτωμάτων. Χρειάζεται λοιπόν να συνεργαστείτε με έναν ειδικό για να παρατηρήσετε τι συμβαίνει σε γνωσιακό επίπεδο ώστε να επιφέρεται τις επιθυμητές αλλαγές στην συμπεριφορά σας.
Εύχομαι καλή επιτυχία στην προσπάθεια σας

Ανώνυμος είπε...

Θερμά συγχαρητήρια για το άρθρο.Αισθάνομαι την ανάγκη να σας πώ και εγώ δυό πράγματα για τις δικές μου φοβίες και σωματικά συμπτώματα.Για το ότι χρειάζομαι τελικά βοήθεια από κάποιον ειδικό,το κατάλαβα τον τελευταίο χρόνο αλλά,η οικονομική μου κατάσταση δεν μου επέτρεπαι μέχρι τώρα να απευθυνθώ σε κάποιον.Είναι πολύ κρίμα,πολύ σκληρό για κάποιον που αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα,να μην μπορεί να γιατρέψει την ψυχή του και να ζήσει φυσιολογικά,εξαιτίας της άσχημης οικονομικής του κατάστασης.Οι δύο μεγαλύτερες φοβίες που έχω είναι η αγοραφοβία και η κοινωνική φοβία.Έντονα σωματικά συμπτώματα είναι η ταχυκαρδία και με διαφορά στην πρώτη θέση ο ιδρώτας.Όταν έχω κρίσεις πανικού κυριολεκτικά γίνομαι μούσκεμα,στάζω ολόκληρος,ειδικά στα χέρια και στο πρόσωπο.Και ακριβώς επειδή ο ιδρώτας είναι ενα σύμπτωμα το οποίο οι άλλοι το αντιλαμβάνονται άμεσα ,αυτό με κάνει εκείνη την στιγμή να ταράζομαι ακόμα περισσότερο,με αποτέλεσμα να συνεχίζεται ακόμα πιό έντονα και ο ιδρώτας.Και το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να βρώ μια δικαιολογία για να φύγω όσο πιο γρήγορα γίνεται, η,στην χειρότερη να απομακρυνθώ έστω για λίγο,να σκουπιστώ,να ηρεμίσω και μετά να γυρίσω,ελπιζοντας ότι θα καταφέρω να παραμείνω ήρεμος,πράγμα το οποίο φυσικά τις περισσότερες φορές,δεν γίνεται.Τέλος πάντων,αυτό που ήθελα να ρωτήσω είναι το εξής: την Γνωσιακή- Συμπεριφορική Θεραπεία την χρησιμοποιούν μόνο οι ψυχίατροι,η και οι ψυχολόγοι;Το ρωτάω αυτό γιατί σε ορισμένες περιπτωσεις,για την αντιμετώπιση φοβιών που υπάρχουν σε πολύ έντονο βαθμό,όπως η αγοραφοβία,είναι απαραίτητη η χρήση κάποιων φαρμάκων.Όμως,επιδή από όσο ξέρω οι ψυχολόγοι δεν συνταγογραφούν,αυτό σημαίνει ότι,με την Γνωσιακή- Συμπεριφορική Θεραπεία,δεν θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν φοβίες που είναι σε τέτοιο βαθμό,που να είναι απαραίτητη και η χρήση φαρμάκων;Ρωτάω γιατί,επιδή δεν ξέρω αν η περίπτωσή μου χρειάζεται φάρμακα,αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να πάω οποσδήποτε σε ψυχίατρο,ώστε να είμαι καλυμένος σε περίπτωση που χρειαστώ φάρμακα,η αν υπάρχει η δυνατότητα να αντιμετωπίσω το πρόβλημα όσο έντονο και αν είναι,πηγαίνοντας σε ψυχολόγο.

Βασιλική Βενέτη είπε...

Καλησπέρα,
ευχαριστώ πολύ που παραθέτετε την εμπειρία σας. Μπορεί όντως οι οικονομικές δυσκολίες να δημιούργουν προβλήματα στις επιθυμίες και ανάγκες μας αλλά από την πλευρά μου έχω να προτείνω την συνεργασία με κάποιον ειδικό που δραστηριοποιείται σε κρατικούς φορείς όπως το νοσοκομείο του ευαγγελισμού, το αιγηνήτειο και το γεννηματά αν βρίσκεσθε στην Αθήνα. Έπίσης, σε πολλούς δήμους υπάρχουν τα κατα τόπους δημοτικά ιατρεία που παρέχουν δωρέαν υπηρεσίες. Μπορείτε λοιπόν να απευθυνθείτε στην τοπική αυτοδίοικηση που υπάγεστε ώστε να σας ενημερώσουν καταλλήλως. Τονίζω ότι σε κρατικούς φορείς γίνεται εξίσου καλή δουλειά.Τώρα, σχετικά με τους προβληματισμούς σας που αφορούν την φύση και την εφαρμογή της γνωσιακής συμπεριφορικής ψυχοθεραπείας, αναφέρω ότι η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία εφαρμόζεται από οποιοδήποτε ειδικό ψυχικής υγείας δηλαδή ψυχολόγο, ψυχίατρο ο οποίος βέβαια έχει εκπαίδευτεί στο μοντέλο ψυχοθεραπείας και είναι σε θέση να εφαρμόσει εκείνο στην πράξη. Σε κάποιες περιπτώσεις ψυχικών διαταραχών, κυρίως όταν η ένταση των συμπτωμάτων είναι δυνατή, είναι απαραίτητη η χορήγηση του κατάλληλου φαρμακευτικού σχήματος, όχι από τον ψυχολόγο αλλά από τον ψυχίατρο. Σε κάποια περίπτωση, ο ψυχολόγος δεν προτείνει φάρμακα αντιθέτως αν χρειαστεί παραπέμπει τον θεραπευόεμνο στον ψυχίατρο με τον οποίο συνεργάζεται ώστε εκείνος να εκτιμήσει την σοβάρότητα και την αναγκαιότητα της φαρμακευτικής αγωγής.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο θεραπευόμενος θα συνεργάζεται με τον ψυχολόγο σε ψυχοθεραπευτική βάση και με τον ψυχίατρο σε φαρμακευτική βάση. Βέβαια, υπάρχουν ψυχίατροι που έχουν εκπαίδευτεί σε μοντέλο ψυχοθεραπείας και είναι σε θέση να δουλέψουν ψυχοθεραπευτικά παράλληλα. Η επιλογή είναι δική σας.
Εύχομαι να εξελιχθεί θετικά η προσπάθεια σας.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα,θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι γιατί είμαι λιγάκι μπερδεμένος.Η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία θεωρείται εσείς προσωπικά ότι,είναι απαραίτητη πλέον μέθοδος για να αντιμετώπίσει κάποιος κρίσεις πανικού και φοβίες όπως αγοραφοβία,ελλειψη αυτοπεποίθησης,κοινωνικη φοβία;Ψάχνω κάποιον ψυχολόγο - ψυχίατρο αυτόν τον καιρό για να ξεκινήσω ψυχανάληση και επειδή υποφέρω από τις φοβίες που σας ανέφερα,τουλάχιστον τα τελευταία 2 χρόνια,αναρωτιέμαι αν αυτός που θα διαλέξω,θα είναι προτιμότερο πλέον,να έχει σπουδάσει και αυτήν την μέθοδο,η μπορούμε να έχουμε τα ίδια ικανοποιητικά αποτελέσματα και από άποψη χρόνου που θα πάρει η ψυχανάληση και χωρίς αυτήν την μέθοδο;Σας ρωτάω γιατί,βλέπω σε πολλά προφίλ ψυχολόγων στο ίντερνετ,να ειδικεύονται ας πούμε στα: άγγχος-κατάθλιψη-φοβίες-πένθος κρίσεις πανικού ανορεξία κ.α. αλλά,δεν αναφέρουν την γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία σε αντίθεση με κάποιους άλλους που την αναφέρουν.Αναρωτιέμαι λοιπόν,να αδιαφορήσω για όλους αυτούς που δεν αναφέρουν την γνωσιακή συμπεριφορική θεράπεία,παρόλο που ειδικεύονται σε φοβίες η όχι;Και κάτι ακόμα,διάβασα την τελευταία σας απάντηση που δώσατε σε κάποιον στις 23 Ιουνίου,λεγοντάς του ότι,ο ψυχολόγος συνεργάζεται με κάποιον ψυχίατρο και σε περίπτωση ανάγκης για φαρμακευτική αγωγή τον παραπέμπει σε αυτόν.Ήθελα να ρωτήσω λοιπόν,αν όλοι οι ψυχολόγοι συνεργάζονται υποχρωτικά με κάποιον ψυχίατρο η είναι καθαρά στην επιλογή τους.Συγνώμη αν σας κούρασα.Θα με βοηθήσετε πάρα πολύ με τις απαντήσεις σας.

Βασιλική Βενέτη είπε...

Καλημέρα,

δεν με κουράζετε με τις απόψεις σας αντιθέτως, χαίρομαι πολύ που επικοινωνήσατε μαζί μου. Όπως αναφέρατε όλες οι σχολές ψυχοθεραπείας μπορούν να υποστηρίξουν θεραπευτικά τις ψυχικές διαταραχές από διαφορετική σκοπιά η κάθεμια. Για παράδειγμα, η ψυχανάλυση εστιάζοντας κυρίως στην παιδική ηλικία θα προσπαθήσει να ανιχνεύσει τα γεγονότα που συνέβησαν και διαμόρφωσαν τα παρόντα θέματα και με τις κατάλληλες τεχνικές θα θεραπεύσει αυτά τα σημεία. Βέβαια, η ψυχαναλυση διαρκεί πολλά έτη σε σχέση με την γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία η οποία είναι βραχύχρονη και έχει άμεση αποτελέσματα. Συνήθως ένας επιτυχημένος θεραπευτικός κύκλος στην γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία διαρκεί 25 συνολικά συνεδρίες. Αν λάβουμε υπόψη ότι στις περισσότερες ψυχικές διαταραχές, ο τρόπος σκέψης προκαλεί τα σωματικά συμπτώματα τότε θεωρείται η πλέον κατάλληλη για τις διαταραχές που αναφέρατε και όχι μόνο. Άλλωστε η αποτελεσματικότητα του μοντέλου έχει αποδειχτεί ερευνητικά σε πολλές ψυχικές αντιδράσεις.
Ωστόσο για να είναι αποτελεσματική μια θεραπευτική συνεργασία,πέρα από την εκπαίδευση του θεραπευτή είναι απαραίτητη η ύπαρξη συνεργατικού δικτύου. Δηλαδή, κάθε θεραπευτής οφείλει να συνεργάζεται με ειδικούς άλλων προσεγγίσεων και επιστημών ώστε αν προκύψει οποιαδήποτε ανάγκη ο θεραπευόμενος να παραπεμφεί στον κατάλληλο συνεργάτη του. Τονίζω ότι δεν χρειάζεται να γίνει με όλες τις θεραπευτικές συνεργασίες. Συνήθως παραπέμπουμε σε ψυχίατρο όταν η ένταση των συμπτώματων είναι αυξήμενη γεγονός που εμποδίζει την εξέλιξη της θεραπευτικής προσπάθειας.

Η απόφαση είναι δική σας. Εκείνο που προτείνω είναι να ακούσετε τον εαυτό σας και να αποφασίσετε αναλόγως.

Εύχομαι καλή εξέλιξη στην προσπάθεια σας

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα,
Πιστεύω ότι κάνετε καλή δουλειά από αυτά που διάβασα και θα ήθελα μία γνώμη. Βασικά είμαι από Θεσσαλονίκη. Από το 1992 προσπαθώ να βρω μια λύση για να μου φύγουν όλα όσα μου κάνουν τη ζωή δύσκολη. Το 1992 άρχισα να ζαλίζομαι λίγο, ήταν η τελευταία χρονια στη σχολή, είχα στεναχωρεθεί και λίγο κι έτσι πήγα κι έκανα εξετάσεις και απλά ο γιατρός μου έδωσε λίγο σίδηρο, το οποίο μου τσάκισε το στομάχι. Άρχισα να ζαλίζομαι περισσότερο κι έτσι πήγα σε άλλο γιατρό και μου έδωσε seroxat και βενλαφαξίνη σε πολύ ήπια μορφή. Αυτή ήταν η αρχή των προβλημάτων μου. Με το πρώτο, και που βέβαια ήταν και το τελευταίο, seroxat άρχισαν τα πάντα, κρίσεις πανικού, φοβίες, σκέψεις αυτοκτονίας και όλα τα γνωστά. Η χειρότερη κρίση πανικού που μου έφερε ήταν 4 Δεκεμβρίου 1992 και όταν συνήλθα λίγο είχα πίεση 3 και 6 Έψαξαν οι δικοί μου και βρήκαν έναν καλό γιατρό και άρχισα αγωγή με anafranil, xanax και κάτι άλλο για να ανέβει λίγο η πίεση μου. Φυσικά από εκείνη την ημέρα ξαναβγήκα έξω μόνη μου στις 4 Απριλίου 1993. Μέχρι τότε ήμουν μέσα στο σπίτι και πέρασα πολύ δύσκολα. Έτσι συνέχισα και άρχισα να γίνομαι καλύτερα, ώσπου μία καλή μέρα στο 1999 κατάφερα κι έκοψα τα πάντα και είχα βρει τον παλιό μου εαυτό και ήταν τέλεια.
Το 2002 γίνεται κάτι και με επηρεάζει πάρα πολύ. Ξαναπάω στο γιατρό μου και με βάζει πάλι στα φάρμακα. Δοκίμασα αρκετά και καταλήξαμε στα effexor τα οποία όταν καταργήθηκαν τα απλά και υπήρχαν μόνο τα xr άρχισαν να με πειράζουν στο στομάχι κι έτσι είχα περισσότερο άγχος. Το λέω στο γιατρό και μου δίνει συμπληρωματικά το trileptal. Οι πρώτες μέρες ήταν καλές, όμως μετά από λίγο άρχισα να έχω υπερένταση, να μην μπορώ να κοιμηθώ, να με ενοχλεί και ο παραμικρός ήχος, με αποτέλεσμα να μου αυξήσει το trileptal και να μου μειώσει το effexor. Τελικό αποτέλεσμα? Μία πάρα πολύ δυνατή κρίση πανικού τον Σεπτέμβριο του 2007. Βέβαια, ξέχασα να αναφέρω ότι ο γιατρός πλέον είχε τόσο πολύ κόσμο και σχεδόν καθόλου ώρα για τους ασθενείς. Αλλάζω γιατρό αφού έψαξα πολύ καλά και πάω. Μου δίνει το arvifax το οποίο είναι ίδια ουσία με το effexor σε συνδυασμό με xanax και βέβαια κόψαμε το trileptal. Έκανα θεραπεία με πολλές παρενέργειες και η πιο έντονη, τρελούς πονοκεφάλους-ημικρανίες για τους οποίους μου έδωσε inderal προληπτικά. Πήγα και είπα δεν αντέχω άλλο με όλα αυτά, να βρούμε κάτι άλλο με λιγότερες παρενέργειες γιατί το arvifax μου φέρνει αρκετά και μου βάζει παράλληλα το cipralex, που δεν το έχω ξαναπάρει. Διάβασα λίγο τις οδηγίες βέβαια και φοβήθηκα, αλλά το ξεκίνησα. Μειώθηκαν οι πονοκέφαλοι και άλλαξα γιατρό γατί με είχε πειράξει πολύ το ότι δεν με πίστευε και δεν ήθελε να μου αλλάξει τα χάπια, ενώ εγώ υπέφερα από τις ημικρανίες. Έχω δοκιμάσει πάρα πολλά, έχω πάει και σε ψυχολόγο και κόντεψα να του κάνω εγώ ψυχανάλυση.
ΜΕΡΟΣ Α΄

Ανώνυμος είπε...

ΜΕΡΟΣ Β΄
Σκέφτηκα λοιπόν και την ομοιοπαθητική, και την θεραπευτική ύπνωση.
Λοιπόν έχουν δίκιο για την ομοιοπαθητική!!!
Την δοκίμασα, ξεκίνησα πέρσι τον Μάρτιο, σε κάποιες φάσεις πήγαινα καλά, σε άλλες όχι. Τον Αύγουστο πήγα διακοπές και μόλις αδιαθέτησα, έπαθα μία γερή κρίση πανικού και γύρισα πίσω νωρίτερα. Με είχε πειράξει το ομοιοπαθητικό χάπι. Την συνέχισα ακόμη λίγο. Βέβαια από τότε άρχισαν και τα δύσκολα και ιδίως όταν περίμενα να αδιαθετήσω. Ξεκινώ με νέα γιατρό. Τον Οκτώβριο έχασα μία φίλη μου, και όλο εκείνο το διάστημα πήγαινα στο νοσοκομείο για να την βλέπω. Αυτό με επηρέασε πάρα πολύ και άρχισα να γίνομαι πιο χάλια. Έκοψα μαχαίρι την ομοιοπαθητική. Τα Χριστούγεννα ήταν χάλια, ένα μήνα περίπου τελείως χάλια, με πολλά νεύρα, κλάματα, συνέχεια σπίτι, φοβίες και όλα τα κλασσικά. Έπαιρνα τα cipralex και τα xanax, πριν τα Χριστούγεννα άλλαξα και έπαιρνα τα celius και xanax και πριν από 9 μήνες περίπου που έγινε πολύ χάλια το στομάχι μου, τα άλλαξα και παίρνω saroten και tranxene, γιατί πλέον δεν με έπιαναν κι εκείνα.
Τον τελευταίο χρόνο μου ξεκίνησε και κάτι άλλο. Νόμιζα ότι θα έκανα κακό στον εαυτό μου ή στον άνθρωπο μου, και αυτό γινόταν πιο έντονο όταν περίμενα να αδιαθετήσω και όλο το διάστημα που ήμουν αδιάθετη. Τώρα είμαι καλύτερα, αυτά τα συμπτώματα τα είχα καμιά δεκαριά μέρες πριν, τώρα για παράδειγμα αδιαθέτησα ένα Σάββατο και ήμουν χάλια την Κυριακή, ξύπνησα από εφιάλτη και δεν ήθελα να δω κανέναν και τη Δευτέρα μόλις ξύπνησα ήθελα να σηκωθώ αμέσως από το κρεβάτι για να μην είμαι δίπλα του και φοβόμουν μην του πω να χωρίσουμε. Είναι πολύ άσχημο να ξυπνάς δίπλα στον άλλο και να μην θέλεις ούτε να τον δεις, ούτε να του μιλήσεις ή να φοβάσαι μήπως του κάνεις κάποιο κακό. Βέβαια, πάντα υπάρχει κ ο φόβος μην κάνω κακό στον εαυτό μου. Όλον τον άλλο καιρό δεν τα έχω αυτά, αλλά όταν με πιάνουν φοβάμαι πολύ, σκέφτομαι μήπως πρέπει να φύγω από κοντά του, μήπως έχω βαρεθεί και βγαίνουν έτσι, και πολλές άλλες σκέψεις του τι μπορεί να συμβαίνει. Ξέρω ότι τον λατρεύω αλλά είναι πολύ δύσκολο συναίσθημα, έχει μειωθεί βέβαια, αλλά πρέπει να φύγει τελείως. Μερικές φορές όταν με πιάνει σκέφτομαι να πω να χωρίσουμε από τις φοβίες μου, ή να πάω κάπου αλλού εκείνη τη στιγμή που με πιάνει. Ολα αυτά δεν τα είχα ποτέ πριν από ένα χρόνο περίπου και με τρομάζουν Θέλω να ξαναβρώ τον εαυτό μου.
Έχω περίπου 2 μήνες που ξεκίνησα και ψυχοθεραπεία, και μου είπε ο γιατρός ότι έχω ψυχαναγκασμούς και αγοραφοβία, αυτό δηλαδή που μου είπε και η γιατρός που πάω εδώ και ένα χρόνο. Είμαι καλύτερα πιστεύω, αλλά σήμερα με τρόμαξε ένας νευρολόγος (μου τον είχαν συστήσει για το τμήμα κεφαλαλγιών σε νοσοκομείο) στον οποίο πήγα για κάποιες ημικρανίες που έχω μέσα στο μήνα, και αυτός άρχισε να μου λέεί ότι είναι λάθος που έχω 2 γιατρούς, δηλαδή την γιατρό μου που έχω εδώ και ένα χρόνο και άλλον για ψυχοθεραπεία. Μετά άρχισε να μου λέει ότι έκαναν λάθος όλοι οι γιατροί που δεν μου ξαναέδωσαν το anafranil που με είχε κάνει καλά παλιά, και του εξήγησα ότι το συζήτησα με τη γιατρό μου και ότι μου είπε ότι δεν είναι τόσο εύκολο ένα χάπι που βοήθησε να κάνει πάλι την ίδια λειτουργία, κι έτσι καταλήξαμε στο saroten. Με λίγα λόγια αντί να μου μιλάει για τους πονοκεφάλους η ασχολία του ήταν με τους γιατρούς και τα χάπια μου. Δεν ξέρω αν είναι κάτι λάθος από όλα αυτά, απλά ήθελα μία ακόμη γνώμη.
Ευχαριστώ πολύ και καλή συνέχεια

Βασιλική Βενέτη είπε...

Καλημέρα,

ευχαριστώ πολύ που αναφέρεται τον προβληματισμό σας. Ως κλινική ψυχολόγος, όπως πιθανόν να γνωρίζεται, δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για τις φαρμακευτικές αγωγές που έχετε ακολουθήσει κατά καιρούς, μπορώ όμως να πω ότι σε κάποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητη η συνεργασία με τον ψυχιάτρο ώστε να υπάρχει ικανοποιητικό αποτέλεσμα στην θεραπευτική συνεργασία.
Ταυτόχρονα, όταν κάποιος άνθρωπος ταλαιπωρείται ψυχικά και ακολουθεί φαμρμακευτική αγωγή, χρειάζεται να προχωρήσει σε ένα ψυχοθεραπευτικό κύκλο για να επιτευχθεί η βελτιώση της ψυχικής του κατάστασης. Γιατί ως γνωστόν, σε άλλα επίπεδα επιδρά η φαρμακευτική αγωγή και σε άλλα επίπεδα η ψυχοθεραπεία.

Αφού λοιπόν επιζητάτε την άποψη μου, σας λέω ότι καλώς και είστε σε ταυτόχρονη προσπάθεια δηλαδή σε συνεργασία με τον ψυχιάτρο και σε θεραπευτική σχέση με τον θεραπευτή σας. Και έτσι χρειάζεται να γίνει. Σε αυτό το σημείο τονίζω ότι όταν ένας θεραπευόμενος ακολουθεί φαρμακευτική αγωγή και είναι σε ψυχοθεραπεία, διατηρεί δύο θεραπευτικές σχέσεις. Η μία θεραπευτική σχέση αφορά την συνεργασία με τον γιατρό και η άλλη την συνεργασία με τον ψυχοθεραπευτή. Σε καμία περίπτωση, ο γιατρός δεν μπορεί να προχωρήσει σε ψυχοθεραπεία αλλά και ο ψυχοθεραπευτής δεν μπορεί να συνταγογραφήσει. Και στις δύο περιπτώσεις, αναγκαία είναι η αίσθηση ασφάλειας και εμπιστοσύνης από την πλευρά σας ώστε να υπάρξει εξέλιξη στην προσπάθεια σας. Για αυτό τον λόγο,παρατηρείστε τον εαυτό σας και αν νιώθετε ότι μπορείτε να στηριχτείτε στις συνεργασίες που έχετε, προχωρήστε με τους επαγγελματίες που έχετε επιλέξει αν όχι αναζητήστε νέες συνεργασίες. Ξέρω πως θα σκεφτείτε ότι είναι επίπονο και ψυχοφθόρο αλλά είναι η βάση του άποτελέσματος. Και ίσως χρειάζεται να είστε ιδιαίτερα σχολαστικός ως ανθρώπος στην αξιολόγηση και την επιλογή των θεραπευτών σας αλλά είναι εκείνο που πρέπει να γίνει για να νιώσετε καλύτερα. Γιατί είστε νέος άνθρωπος και δεν σας αξίζει να ταλαιπωρείστε.

Ειλικρινά εύχομαι να πάνε όλα καλά στην προσπάθεια σας

Ανώνυμος είπε...

Γεια σας.Τον τελευταίο καιρό κάνω παρέα με μια κοπέλα η οποία πάσχει από αγοραφοβία.Όταν γνωριστήκαμε έβγαινε κανονικά έξω.Τώρα πια έχει σταματήσει το σχολείο και έχει κλειστεί στο σπίτι.θέλω να τη βοηθήσω όμως δεν ξέρω τον τρόπο.προσπαθώ να την ενθαρρύνω να βγει μαζί μου έξω έστω και για έναν περίπατο όμως δεν αισθάνεται ασφαλής και δεν ξέρω πώς αλλιώς να τη βοηθήσω.

Βασιλική Βενέτη είπε...

Καλησπέρα,
είναι ιδιαίτερα ανθρώπινη η πρόθεση σας να βοηθήσετε την κοπέλα. Βέβαια χρειάζεται να προσπαθήσει εξίσου και η ίδια για να αντιμετωπιστεί το θέμα της αγοραφοβίας όπως λέτε.
Ίσως αν είστε ο εαυτός σας και αν σταθείτε με ειλικρίνεια στην κοπέλα, να καταφέρετε να την βοηθήσετε.
Ευχαριστώ πολυ που επικοινωνήσατε

Ανώνυμος είπε...

Εγώ ευχαριστώ που απαντήσατε.

Βασιλική Γ. Βενέτη, Post MA - Vasiliki G. Venetis, Post MA είπε...

Μην με ευχαριστείτε. Είναι τιμή μου που αναφέρατε τον προβληματισμό σας. Εύχομαι και πιστεύω ότι θα πάνε όλα καλά στην προσπάθεια σας. Παραμένω στην διάθεση σας για οποιαδήποτε πληροφορία

Ανώνυμος είπε...

καλημέρα σας. Πρώτη φορά που μου έγινε διάηνωση για διαταραχή πανικού ήταν ακριβώς πριν από 3 χρόνια, όπου πήγα σε ψυχίατρο και μου χορήγησε αντικαταθλιπτικα entact και για τις πρώτες 10 μέρες περίπου και xanax. Η αγωγή πήγε πολύ καλά καθώς σε περίπου 2 μήνες αιδθανόμουν υπέροχα. Η αγωγή συνεχίστηκε για ενάμιση χρόνο περίπου, όπου δεν είχα κανένα απολύτως σύμπτωμα. Αυτόν το ενάμιση χρόνο έβλεπα και ψυχολόγο και όλα πήγαιναν καλά. ¨οταν τελείωσα την αγωγή πριν από περίπου ενάμιση χρόνο , συνέχισα την ψυχοθεραπεία και όλα πήγαιναν πολύ καλά. Φέτος τον Μάρτιο λόγω φόρτου εργασίας σταμάτησα να βλέπω την ψυχολόγο μου. Επίσης πρέπει να σας πω ότι παρότι ειμαι 37 χρονών κάνω ένα πτυχίο στο ανοικτό πανεπιστήμιο κι έχω εξετάσεις τέλος Μαίου. Γύρω στις αρχές Απριλίου όταν τελείωνα το μάθημα ένιωσα μια μικρή ζάλη όμοια με αυτές που πάθαινα όταν είχα τις κρίσεις πανικού. Μετά από λίγες μέρες είχα λίγο βαρύ κεφάλι αλλά το ξέχασα εντελώς και ήμουν πάρα πολύ καλά μέχρι πριν από 3 μέρες όπου στο ίδιο ακριβώς μάθημα είχα πάλι μια ζάλη και δεν μπορούσα να φύγω από το μάθημα με αποτέλεσμα να νιώσω πολύ άσχημα..έκανα υπομονή και στο διάλλειμμα έφυγα, αλλά από έκείνη την ημέρα ξαναήρθε ο φόβος του φόβου, δηλαδή ο φόβος μην το ξαναπάθω σε κόσμο και τέτοια.. Γενικά νιώθω κάι βάρος και ήδη θα πάω πα΄λι για ψυχοθεραπεία. Σκεφτόμουν αυτή την φορά μήπως υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος να το αντιμετωπίσω χωρίς αντικαταθλιπτικά αυτήν την φορά διότι είναι πολύ μακροχρόνια η θεραπεία και τελικά εδώ είμαι πάλι, όχι τόσο έντονα όσο τότε διότι γνωρίζω πολλά πλέον γι αυτό που έχω, αλλά έκανα πολλά βήματα πίσω. Μπορώ να τα καταφέρω? μήπως παίζει ρόλο και η διατροφή?? διάβασα η βιταμίνες Β12 και Β6 έχουν πολύ καλά αποτελέσματα.. μ'ηπως να έπειρνα αγωγή με αγχωλυτικά μέχρι να περάσει το έντονο κομμάτι και μετά να το παλέψω με πιό φυσικό τρόπο??
ευχαριστώ πολύ
Γιαννης 37 ετών

Βασιλική Γ. Βενέτη, Post MA - Vasiliki G. Venetis, Post MA είπε...

Αγαπητέ Γιάννη,

ευχαριστώ πολύ για την κατάθεση του προβληματισμού. Όπως πιθανόν να γνωρίζεις, αφού έχεις συνεργαστεί με ειδικούς ψυχικής υγείας, οι ψυχολόγοι- ψυχοθεραπευτές δεν προτείνουν και δεν φέρουν άποψη για την φαρμακευτική αγωγή. Οφείλουν όμως να αφιερώσουν χρόνο για να αξιολογήσουν προσεκτικά την ένταση των συμπτωμάτων ώστε να παραπέμψουν τον θεραπευόμενο στον ψυχίατρο.

Άρα λοιπόν αφού έχεις αποφασίσει να συνεχίσεις την προσπάθεια σου, είναι ωφέλιμο να μιλήσεις με τον γιατρό που συνεργάζεσαι ή να αναζητήσεις άλλη συνεργασία αν για κάποιο λόγο δεν καλύπτεσαι από την υπάρχουσα.

Επίσης είναι αποδοτικό να προχωρήσεις σε επίπεδο ψυχοθεραπείας ωστε η προσπάθεια σου να έχει καλύτερο αποτέλεσμα.
Και φυσικά μπορείς να τα καταφέρεις, αν πραγματικά θέλεις να βοηθήσεις τον εαυτό σου.

Αν χρειαστείς οποιαδήποτε πληροφορία μην διστάσεις να επικοινωνήσεις εκ νέου μαζί μου.

Και επειδή είμαι υπέρ της ανθρώπινης επικοινωνίας, ευελπιστώ σε μια επόμενη τηλεφωνική επικοινωνία χωρίς καμία δέσμευση από την πλευρά σου.

Θα χαρώ πολύ να ακούσω τις ανησυχίες σου

Ανώνυμος είπε...

ευχαριστώ πολύ, είστε πολύ καλή μαζί μου, θα επικοινωνήσω τηλεφωνικώς σύντομα...

versifier είπε...

Καλησπερα σας.
Στις 10 Δεκεμβριου πεθανε ο συντροφος μου. Παλευαμε με τον καρκινο 2 χρονια και η καταληξη του ηταν λογω καρδιας.
Πιστευω το λαθος μου ηταν οτι ποτε δεν πιστεψα οτι θα εφευγε.
Πρωτομηνια, με πιανει η πρωτη κριση πανικου, μεταφερθηκα σε νοσοκομειο γιατι δεν ηξερα τι ηταν.
Το παλευω οσο μπορω, με καθημερινες 2αλαδες, αλλα ολο αυτο χειροτερευει. Μου εχει γινει εμμονη οτι θα παθω κριση, η εστω θα 2αλι2ομαι οπου και να πηγαινω.
Εχω κλειστει στο σπιτι, εχω διωξει μαθηματα που δεν μπορω να παω εγω και εδω και μια βδομαδα παρουσια2ω απεχθεια για το φαι..

Αισθανομαι απελπισμενη, βλεπω τον ηλιο εξω και θελω να βγω τοσο πολυ, που ποναει η ψυχη μου. Θελω την 2ωη μου πισω.

Κανω αγωγη με βοτανα σουμεντα λεγονται.. οι κρισεις ειναι λιγοτερες αλλα δεν εχουν εξαφανιστει.. μαλλον εχω καταθλιψη πλεον.

Ο λογος που σας γραφω ειναι επειδη δεν μπορω να καταλαβω αν ειναι μετατραυματικο στρες ολο αυτο (διαβασα ολα τα αρθρα σας) και αν μπορω να το πολεμησω μονη μου, αφου και οι επισκεψεις σε ψυχολογους ειναι δυσκολες εξαιτιας το θεμα μετακινησης.

Δεν θελω να γινομαι βαρος σε κανεναν και αισθανομαι πολυ ασχημα που 2ηταω απο ανθρωπους να με πηγαινοφερνουν για τα πιο απλα πραγματα, ψωνια, τραπε2ες κτλ.

Ουσιαστικα σας γραφω μαλλον για να πω τον πονο μου.. και να μην αισθανομαι τοσο μονη, οπως αισθανομαι ολο αυτο το καιρο, σαν παρεισακτη μεσα σε μια κοινωνια οπου εγω σαν οντοτητα δεν μπορω να λειτουργησω.

Σας ευχαριστω που με ακουσατε.

panosArt είπε...

Ψυχαναγκασμοι 7 και ψυχοθεραπεια χωρις αποτελεσμα τρελας σεχουαλικοι υγειας ελεγχος πορτας σομπαςκτλ.Γιατι δε λειτουργει η ψυχοθεραπεια κολλησα σε μια εμμονη ιδεα και δεν μπορω να τη διαχειριστω υποφερω .Μηπως φταιω εγω ο ψυχολογος υπαρ ει περιπτοση να μην εφαρμοζει σωστη θεραπεια η κακη καθημερινοτιτα μου;Ευχαριστω για την απαντησης σας...

panosArt είπε...

7 μηνες θελω να πω...

Ανώνυμος είπε...

Μετα από πολλά σωματικά προβλήματα Υγεία άρχισαν και τα ψυχολογικά. Άρχισα να περνώ Bashar 10 mg πρωί βράδυ και sibrelex 20 mg το πρωί. Ενώ ο γιατρός μου είπε να πάρω για λίγες μέρες xanax για να μην έχω παρενέργειες Εγώ είπα όχι. Με αποτέλεσμα να έχω πολλές παρενέργειες (φόβο αϋπνίες πονο στο στήθος και τα χέρια μαζί με κάψιμο και πολλά αλλα )Σήμερα σε μια τέτοια κρίση Μετά από επικοινωνία με τον ιατρό ξεκίνησα το xanax αν και έχω πάρει μια δόση είδα τα πρώτα αποτελέσματα. Επόμενος πρέπει να ακούμε τις οδηγίες των ιατρών για να αποφεύγουμε όλες αυτές τις παρενέργειες. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε εύχομαι υγεία σε ολους