Κάθε χρόνο, αυτές τις ημέρες αναμένοντας την έλευση του νέου έτους, προχωρούμε στον συναισθηματικό και υλικό απολογισμό της χρονιάς που φεύγει, ορίζοντας ταυτόχρονα τους στόχους για τον χρόνο που πρόκειται να καλωσορίσουμε με ενθουσιασμό στην καθημερινότητα μας. Ήταν μια χρονιά κατά την οποία ζήσαμε τα πάντα! Λαμπερές επιτυχίες, παταγώδεις αποτυχίες, χαρές, λύπες, φόβους, εσωτερικές δυνάμεις, αποχωρισμούς, νέες γνωριμίες, θανάτους, γεννήσεις, επαγγελματικές εξελίξεις, προσωπικά θαύματα.
Και κάπου ανάμεσα σε όλα, εμείς να προχωρούμε με βήμα άλλοτε σταθερό και άλλοτε τρεμάμενο προσπαθώντας να επικρατήσουμε σε ότι φαινόταν να προβάλλει ξαφνικά στον δρόμο μας. Και χωρίς να το αντιληφθούμε, φθάσαμε στο σημείο να αναπολούμε με μελαγχολία όσα ζήσαμε, αποχαιρετώντας γλυκά την χρονιά που μόλις τελειώνει.
Και μπορεί η διαδικασία του απολογισμού να είναι ιδιαιτέρως χρήσιμη για την ατομική μας εξέλιξη, ταυτόχρονα όμως απαιτεί ισχυρές ψυχικές αντοχές γιατί, από την μια, θυμόμαστε με υπερηφάνεια όσα ευχάριστα έγιναν και από την άλλη, εστιάζουμε την προσοχή σε εκείνα που θέλαμε να επιτύχουμε αλλά για κάποιο λόγο δεν πραγματοποιήσαμε. Και όσο να ναι, η συνειδητοποίηση ότι η προσπάθεια δεν έφερε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα κλονίζει σημαντικά την ψυχική μας ισορροπία.
Αρχικά, εστιάζουμε την προσοχή στα κατορθώματα μας, νιώθοντας χαρά και ευγνωμοσύνη για όσα υλοποιήσαμε, διαπίστωση που θα ενισχύσει τα επόμενα βήματα του απολογισμού.
Στη συνέχεια, σημειώνουμε όσα προσπαθήσαμε και δεν καταφέραμε να επιτύχουμε, δηλαδή τις προσωπικές ήττες. Φυσικά, το συναίσθημα που μας κυριεύει είναι δυσάρεστο και πιθανόν τόσο έντονο που προς στιγμή νιώθουμε ευάλωτοι και αδύναμοι μπροστά στις δυσκολίες που εμφανίστηκαν στην ζωή μας. Ανθρώπινη αντίδραση θα σκεφτούμε βλέποντας πια τα γεγονότα αποστασιοποιημένοι και με περισσότερη ψυχραιμία. Θεώρηση η οποία αν εδραιωθεί θα προσφέρει ζωντάνια στην στάση που διατηρούμε και θα μας βοηθήσει να αναθεωρήσουμε τις απόψεις που διαθέτουμε τόσο για τις ικανότητες όσο και για τους στόχους που ορίζουμε.
Σε διαφορετικές λοιπόν βάσεις, εξετάζουμε με λεπτομέρεια αυτά που δεν αγγίξαμε και αναρωτιόμαστε τι θα είχαν προσφέρει σε εμάς αν όντως είχαν πραγματοποιηθεί. Πως θα ήταν άραγε η ζωή μας τώρα αν είχε γίνει εκείνο ή το άλλο και, τι θα ήταν διαφορετικό στην πραγματικότητα μας. Έχει σημασία για εμάς η υλοποίηση αυτών των στόχων και αν ναι, τότε πως θα μπορούσαμε τελικά να το δούμε να παίρνει σάρκα και οστά.
Πολλά αλλά σημαντικά ερωτήματα τα οποία γεννιόνται στην σκέψη για να μας κινητοποιήσουν ώστε να αναλάβουμε εκ νέου δράση ιεραρχώντας τις προσδοκίες μας για ακόμα μια φορά. Και ίσως σε αυτή την προσπάθεια, να είμαστε περισσότερο επιλεκτικοί όχι μόνο στο είδος αλλά και στον τρόπο ενισχύοντας έτσι το εγχείρημα ώστε να καταλήξουμε στην επιθυμητή κατάσταση πραγμάτων.
Και έτσι, λίγο πριν γυρίσουμε σελίδα και γράφοντας τις τελευταίες λέξεις στο κεφάλαιο της χρονιάς που τελειώνει, προχωρούμε με αισιοδοξία στο νέο που μας χαμογελά και υπόσχεται σημαντικές αλλαγές στους τομείς που εμείς θα επιλέξουμε αναγνωρίζοντας ότι έχουμε την δύναμη να καθορίσουμε μέχρι ένα σημείο την εξέλιξη των γεγονότων και λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη ότι το παρόν μας, η κάθε στιγμή που ζούμε, είναι μοναδική και ανεκτίμητη.
Χρειάζεται λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε ότι το τώρα είναι εκείνο που μας οδηγεί στο ελπιδοφόρο αύριο. Για αυτό, είναι ωφέλιμο να διασφαλίσουμε την ευτυχία, όπως κάθε άνθρωπος την ορίζει στο παρόν του, για να προετοιμάσουμε το έδαφος της μελλοντικής ευημερίας.
Σαν το αίσθημα της αναμονής που κυριαρχεί στις ψυχές μας εκείνα τα δευτερόλεπτα που μετρούμε αντίστροφα για τον ερχομό του νέου έτους, γεμάτοι με αισιοδοξία και σίγουρη πίστη ότι αυτή η χρονιά θα είναι η καλύτερη, ακριβώς όπως θέλουμε με πολλές μικρές αλλά και μεγάλες στιγμές ξεχωριστής σημασίας για κάθε ένα από εμάς.
Βασιλική Βενέτη, Post M.A.
Κλινική Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, «Διεπιστημονικό Δίκτυο Εξειδίκευσης Επαγγελματιών Ψυχικής Υγείας»
