Πλησιάζοντας πλέον στις φοιτητικές εκλογές, ένας βασικός προβληματισμός προκύπτει για άλλη μια φορά στις συζητήσεις των πανεπιστημιακών κοινοτήτων σχετικά με το αν θα υπάρξει ικανοποιητικός αριθμός συμμετεχόντων στις φετινές φοιτητικές εκλογές.
Και είναι δικαιολογημένος ο προβληματισμός αν λάβουμε υπόψη ότι κάθε χρόνο μειώνεται αισθητά το ενδιαφέρον των νέων για τα κοινά. Κατάσταση η οποία οφείλει να κινητοποιήσει κάθε άνθρωπο που ενδιαφέρεται τόσο για την εξέλιξη της κοινωνίας όσο και για την αφύπνιση των νέων ανθρώπων.
Μα τι πραγματικά μπορεί να δηλώνει η έλλειψη ενδιαφέροντος των νέων για τα κοινά και ποιο μήνυμα προσπαθούν να περάσουν;
Αναμφισβήτητα η αποχή είναι στάση η οποία τις περισσότερες φορές εκφράζει την άρνηση αποδοχής των νέων για καταστάσεις που όχι μόνο δεν εγκρίνουν αλλά ταυτόχρονα απορρίπτουν μη δεχόμενοι να συμμετάσχουν.
Δικαιολογημένα θα σκεφθούμε, αφού από την ηλικία των 18 ετών και ως τα 30 χρόνια συμβαίνουν οι σημαντικότερες αλλαγές στη ζωή. Είναι το διάστημα που θα ολοκληρώσουμε το σχολείο και θα προχωρήσουμε στο πανεπιστήμιο βιώνοντας τις πρώτες πιεστικές και αγχωτικές καταστάσεις όπως είναι η παράδοση των εργασιών και η διεξαγωγή των εξετάσεων.
Μετά από λίγα χρόνια, θα αποφοιτήσουμε από το πανεπιστήμιο αναζητώντας εργασία για να στηρίξουμε οικονομικά τους εαυτούς μας θέτοντας πλέον άλλους στόχους που αφορούν κυρίως την επαγγελματική καταξίωση και την προσωπική πρόοδο. Είναι πολύ πιθανό κατά τη διάρκεια αυτών των αλλαγών να συναντήσουμε αρκετές δυσκολίες οι οποίες είναι ικανές να επηρεάσουν τη διάθεση και να μειώσουν αισθητά το ενδιαφέρον για οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα που συμβαίνει γύρω μας. Επιπλέον μέσα σε όλες τις ανησυχίες, παρατηρώντας τον τρόπο λειτουργίας και έκφρασης οποιουδήποτε πολιτικού συστήματος αρνούμαστε να αποδεχτούμε τις απόψεις αυτών και να ακολουθήσουμε την εξέλιξη όπως ορίζεται.
Όποια και αν είναι η ερμηνεία του φαινομένου της αποχής των νέων από τα κοινά, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο και εκφράζεται δυνατά. Οι νέοι αντιδρούν γιατί νοιώθουν πως όσα γίνονται δεν τους αντιπροσωπεύουν και προσπαθούν με το δικό τους μοναδικό τρόπο να εκφράσουν την επιθυμία τους για αλλαγή. Μια αλλαγή η οποία θα είναι προσαρμοσμένη στις δικές του ανάγκες και θα οδηγήσει στη διαμόρφωση της ιδανικής για εκείνους κοινωνίας.
Και αν σκεφτούμε ότι το μέλλον δικαιωματικά τους ανήκει, ίσως είναι ωφέλιμο να ακούσουμε τις φωνές τους οι οποίες θα αντηχούν σε μια κοινωνία που θα διέπεται τουλάχιστον από αξίες όπως η δημοκρατία, η ελευθερία, ο σεβασμός, οι ίσες ευκαιρίες και η καλοπροαίρετη ανταλλαγή απόψεων.
Βασιλική Βενέτη, Μ.Α.
Κλινική Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Πηγή: Δημοσίευση στην εφημερίδα “University Press”, Μάιος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου