Ήρθε για άλλη μια φορά η ώρα, να αποδώσουμε τον ετήσιο φόρο τιμής στα πιο μυστηριώδη, θαυμάσια και παντοδύναμα από τα πλάσματα, σε σας, τις μητέρες. Μάνα, μητέρα, μαμά, όπως και να ονομαστεί αποτελεί την γλυκύτερη έκφραση, την προσωποποίηση της αιώνιας δημιουργίας, την τροφό που ανέδειξε και αναδεικνύει την εξέλιξη της ζωής. Γιατί η μητέρα είναι ο άνθρωπος που πολλές φορές μεταμορφώνεται σε κόλλα και κρατάει ενωμένη την σύγχρονη οικογένεια. Ο καθένας από εμάς είχε μια μητέρα. Η μητέρα μας είχε μια μητέρα και η μητέρα της μητέρας μας είχε μια μητέρα. Δικαιολογημένα λοιπόν, η γιορτή της μητέρας να ξεκινά από την Αρχαία Ελλάδα. Στην Αρχαία Ελλάδα, ήταν γιορτή της άνοιξης όπου λατρευόταν η Γαία, η μητέρα Γη, μητέρα όλων των θεών και ανθρώπων. Αργότερα, την θέση της πήρε η κόρη της η Ρέα η σύζυγος του Κρόνου, μητέρα του Δία και θεά της γονιμότητας. Η γιορτή όμως δεν σταματά σε εκείνα τα χρόνια. Το 1600 μ. Χ. συναντάμε την «Κυριακή της Μητέρας» στην Αγγλία, όπου οι ευγενείς είχαν αφιερώσει την τέταρτη Κυριακή της Σαρακοστής προς τιμήν της μητέρας, δίνοντας μια ολόκληρη ημέρα άδεια στους υπηρέτες τους για να επιστρέψουν στα σπίτια και γιορτάσουν με τις μητέρες τους. Καθώς ο χριστιανισμός εξαπλώνεται στην Ευρώπη, η γιορτή μεταβλήθηκε προς τιμή της «Μητέρας Εκκλησίας» αλλά με τον καιρό οι δύο έννοιες έγιναν μια με αποτέλεσμα ο κόσμος να τιμούσε ταυτόχρονα την μητέρα και την εκκλησία. Και φθάνουμε στην σημερινή χρονολογική τοποθέτηση της γιορτής, όταν η Άννα Τζάβρις θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας της ξεκίνησε το 1907 στην Αμερική μια παγκόσμια εκστρατεία για να καθιερωθεί επίσημα η γιορτή της μητέρας. Η προσπάθεια της είχε μεγάλη απήχηση και έτσι καταφέρνει να οριστεί ο εορτασμός κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη. Γιορτή της μητέρας σήμερα! Γιορτή της παντοτινής και αγνής αγάπης, της αφοσίωσης, της στοργής και της θυσίας. Είναι η ημέρα που συνηθίζαμε ή συνηθίζουμε να δείχνουμε την αγάπη μας με διάφορα συμβολικά δώρα όπως ευχετήριες κάρτες με προσωπικά μηνύματα ή μικρά ποιηματάκια, διάφορα χειροποίητα αντικείμενα, μα πάνω από όλα λουλούδια γιατί ενώ αποτελούν ένα υπέροχο δημιούργημα της φύσης συγχρόνως, απευθύνονται στη μητέρα που είναι η προσωποποίηση της φύσης και της γονιμότητας. Γιορτάζοντας την μητέρα, τιμούμε το ανθρώπινο γένος. Εκφράζουμε κατά τον καλύτερο τρόπο την ευγνωμοσύνη μας για την ζωή που χαρίζει, τις θυσίες που κάνει και για όλα αυτά που συμβολίζει. Ακόμα και ο ίδιος ο Θεός επισημαίνει την βαθιά εκτίμηση, τον σεβασμό και την βοήθεια που οφείλουμε στους γονείς και ιδιαίτερα στην μητέρα με την Πέμπτη εντολή του: «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, για να γίνεις μακροχρόνιος πάνω στη γη, που σου δίνει ο Κύριος ο Θεός σου». Είναι το παγκόσμιο σύμβολο της ενότητας, της αγάπης, της συμπάθειας και της συγνώμης. Χαρακτηρίζεται από τη δύναμη της αγάπης και την ομορφιά της συγνώμης και αποτελεί την βάση της ανθρώπινης ζωής και ευτυχίας. Η μητέρα είναι το πολυτιμότερο και ωραιότερο πλάσμα στο οποίο όλοι χρωστάμε την ύπαρξη και την δημιουργική πορεία μας. Η μητέρα είναι εκείνη η ανάσα που αγωνιά και αφουγκράζεται κάθε στιγμή, κάθε ώρα, κάθε λεπτό το σπλάχνο το δικό της και μπορεί να καταλάβει τα παιδιά όλου του κόσμου. Είναι προορισμένη να είναι η καλύτερη μαμά σε ολόκληρο τον κόσμο γιατί μόνο εκείνη μπορεί να καταλάβει την ύπαρξη μας από τα πρώτα κιόλας λεπτά της ζωής μας. Η μητέρα είναι που θα μας βοηθήσει να αναπτυχθούμε φυσικά εννέα ολόκληρους μήνες δίνοντας μας προσωρινά καταφύγιο μέσα στο ίδιο της το σώμα. Το διάστημα εκείνο, είναι σε θέση να αναπτύξει ένα είδος εσωτερικής συνομιλίας με το μωρό της διότι μπορεί να συναισθάνεται απόλυτα κάθε κίνηση και ανάγκη του και ιδιαίτερα όταν εκείνο βρίσκεται σε κατάσταση κινδύνου. Και αργότερα όταν πλέον είμαστε δίπλα της, η μητέρα έχει την ικανότητα να διαισθάνεται το κακό και πάντα βρίσκεται εκεί για να μας προφυλάξει, διαισθάνεται το καλό και είναι εκεί για να μας δείξει το δρόμο, νοιώθει τον πόνο μας και είναι ικανή να τον απαλύνει με μια λέξη, μόνο εκείνη θα στεναχωρηθεί και θα ξαγρυπνήσει στο προσκεφάλι μας όταν είμαστε άρρωστοι και θα χαρεί κάθε φορά που νοιώθουμε ευτυχία. Αρκετά συχνά αποκαλείται ως το αδύναμο φύλο, ο χαρακτηρισμός ευσταθεί μόνο σωματικά γιατί ψυχικά έχει ανυπολόγιστη δύναμη. Γιατί η μητέρα είναι εκείνη που μπορεί να θεραπεύει μόνη της τον εαυτό της όταν είναι άρρωστη, που μπορεί να ταΐσει μια οικογένεια έξι ατόμων με μια μπουκιά ψωμί. Η μητέρα είναι πολύ απαλή αλλά και πολύ σκληρή γιατί μπορεί να κάνει πολλά και να αντέξει ακόμα περισσότερα. Είναι εκείνη που όχι μόνο σκέφτεται αλλά μπορεί να λογικεύει και να συμβιβάζει, που μπορεί να δακρύσει από χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, μοναξιά και υπερηφάνεια. Η μητέρα είναι φρόνιμη γιατί δεν συμμετέχει στην αδικία, άρα είναι δίκαιη γιατί ενώ μπορεί να αδικήσει, προσπαθεί με όλη την δύναμη της ψυχής της να τo αποτρέψει. Όμως υπάρχουν φορές που η μητέρα αδικείται αλλά έχει την ικανότητα να συγχωρήσει τον άνθρωπο που την αδικεί. Και αφού τον συγχωρήσει, διακρίνεται από την μεγαλοπρέπεια να τον πλησιάσει για να τον αλλάξει και στο τέλος να πάρει την θέση του για να τον προφυλάξει από κάθε είδος κακού. Αυτό το μεγαλείο ψυχής καθρεφτίζεται μόνο στα μάτια κάθε μητέρας. Η ζωή μας είναι γεμάτη από δυσκολίες, εμπόδια, αποτυχίες, ατυχήματα αλλά και καλές στιγμές. Σε κάθε μια από αυτές, χωρίς να το θέλουμε αυτή η λέξη έρχεται στο στόμα μας. Αυτή στις καλές στιγμές μας αυτή και στις δύσκολες. Αυτή στις χαρές αυτή και στις λύπες. Είναι λοιπόν αλήθεια αυτό που υποστηρίζει μια εβραϊκή παροιμία αναφέροντας πως ο θεός δεν μπορούσε να βρίσκεται παντού για αυτό δημιούργησε τις μητέρες. Πόση στοργή, πόση αγάπη διακρίνουμε στο πρόσωπο της; Πως είναι λοιπόν δυνατόν να μην είναι αγιασμένο το όνομα της; Αν έχουμε κάτι ιερό και ωραίο στην ζωή μας είναι η μάνα. Όλα τα στάδια της ζωής μας έχουν μέσα το όνομα της μάνας, σαν φυλακτό. Αρκεί μονάχα να σκεφτούμε ποια είναι η πρώτη λέξη που ψιθυρίζουμε. Και όταν γεράσουμε πάλι την μάνα ζητάμε σαν να είμαστε μικρά παιδιά. Η λέξη μάνα είναι η πρώτη και η τελευταία που βγαίνει από τα χείλη μας. Μ’ αυτή γεννιόμαστε, μ’ αυτή θα πεθάνουμε. Κι είμαστε δικαιολογημένοι γιατί ποιον άλλο αισθανθήκαμε τόσο κοντά στη ζωή από την μάνα; Στην σημερινή εποχή μπορούμε να παρατηρήσουμε πως η μητέρα είναι ισότιμη σε κάθε επίπεδο με τον πατέρα, είναι μορφωμένη, εργαζόμενη και ελεύθερη για τις επιλογές της μέσα αλλά και έξω από την οικογένεια. Αγωνίζεται για να επιλύσει ακόμα περισσότερα προβλήματα πέρα από την γέννηση και την διαπαιδαγώγηση των παιδιών όπως θέματα διαβίωσης, κοινωνική συμπεριφορά, αξίες και άλλα ανάλογα με τη χώρα που κατοικεί. Υπάρχουν στιγμές που στέκεται αβοήθητη ανάμεσα σε οικογένεια, σύζυγο, παιδιά, την φροντίδα των γονιών και των πεθερικών της, την καριέρα της, χωρίς ουσιαστικά κανείς να μπορεί να την βοηθήσει. Επίσης, υπάρχουν περιπτώσεις που πολύ συχνά γίνεται θύμα κακοποίησης μέσα στην ίδια την οικογένεια, που υποχρεώνεται να μεγαλώσει μόνη τα παιδιά της χωρίς την παρουσία του πατέρα παλεύοντας να διαφυλάξει τους καρπούς της από τους πολλαπλούς κινδύνους της δύσκολης εποχής που διανύουμε χωρίς καμία βοήθεια, κρατική συνδρομή και οικονομική ενίσχυση. Ένας διαρκής αγώνας, γεμάτος εμπόδια και άνευ συμμαχίας. Ακούγεται άδικο και προσπαθώ να φανταστώ πόσο δύσκολος είναι αυτός ο αγώνας και τι θα ήταν αυτό που θα βοηθούσε όλες εσάς που αγωνίζεσθε για να υπερασπιστείτε και να κρατήσετε αναλλοίωτο το ανθρώπινο είδος. Πιστεύω πως η κοινωνία έχει ως υποχρέωση να ενισχύσει υλικά αλλά και ηθικά τον ρόλο της μητέρας. Μαθαίνω πως συνεχώς αναπτύσσονται οργανισμοί και φορείς που προσπαθούν να βοηθήσουν κάθε μητέρα που αντιμετωπίζει ανάλογα προβλήματα. Υπάρχουν προγράμματα στήριξης του έργου της ανατροφής των παιδιών τα οποία λαμβάνουν χώρα σε διάφορους παιδικούς σταθμούς. Έχουν αρχίσει να καταβάλλονται επιδόματα στις πολύτεκνες, ανύπαντρες και άνεργες μητέρες ως επιπλέον βοήθημα για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Μα πάνω από όλα θεωρώ πως η μητέρα έχει ανάγκη από αγάπη, άλλωστε έχει δώσει τόση και συνεχίζει να δίνει ακόμα περισσότερη, οφείλουμε να σεβόμαστε την ύπαρξη της γιατί εκείνη σεβάστηκε εμάς από τον πρώτο χτύπο της καρδιάς μας και έχουμε χρέος να εκτιμούμε το πρόσωπο της γιατί εκείνη εκτίμησε και αγκάλιασε καθεμία από τις προσπάθειες μας. Και όλα αυτά είναι καλό να τα εκφράζουμε οποιαδήποτε στιγμή και όχι μόνο μια φόρα το χρόνο γιατί εσείς μας ντύσατε με όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα, εσείς μας δείξατε πότε μπορούμε να χαιρόμαστε, να λυπόμαστε, να αισθανόμαστε υπερηφάνεια, να είμαστε ευσυνείδητοι, αληθινοί και ανθρώπινοι. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για να αναγνωρίσουμε όσα έχετε προσφέρει νοιώθοντας ευγνωμοσύνη για την ύπαρξη σας. Γιατί αν δεν υπήρχατε, δεν θα υπήρχαμε. Είμαστε εδώ γιατί είχατε ως ιερό σκοπό να προετοιμάσετε τον ερχομό μας, να φωτίσετε τον δρόμο και να συντελέσετε στην σωστή πορεία μας. Αναμφισβήτητα λοιπόν, αποτελείτε την αλυσίδα της ανθρωπότητας και την γέφυρα της ζωής. Έτσι το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να σας ευχηθώ, χρόνια πολλά και όμορφα με υγεία και πολύ δύναμη ώστε να συνεχίσετε τη τόσο σημαντική και ζωογόνο αποστολή σας. Να είσαστε πάντα καλά.
Βασιλική Βενέτη
Κλινική Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Παρουσίαση στο Κέντρο Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων (ΚΑΠΗ) Ερυθρών, Μάιος 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου